Como a mirada do pesimismo.
Como o perigo da noite.
Como entenden de máis.
Coma ti.
Coma min.
Así eu,
a que non fixo caso das advertencias,
a rapaza parva
que esqueceu
a casa da que procedía
para reiniciar
a vida
que destruíu
todo o que amaba
coma unha bóla de demolición
que quedará para sempre
no seu triste corazón.
María
(2º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario