martes, 14 de abril de 2015

Raro


Como as orellas do gato.
Como a cara do can.
Como o sol na noite.
Como flor.
Como pato.
Así eu,
o que vén do monte,
o home raro
que tira
os carballos cos pés
para romper
ese temor
que ten
na cabeza,
como un can
da man
da lúa.

Diego
(2º ESO)

Ningún comentario: