Digo compañeiros e basta

Digo cariño de verdade.

Apenas digo nada.

Digo verdades e esperas

de vida compartida.

Digo nenos na infancia,

patio de esperanzas e futuro,

diversión de nenos e nenas.

Xogos, risas, inocencia,

fáciles de verdade, eternidade.

Digo mañás compartidas,

tardes de confesións, segredos, trasnadas, apertas,

estudos, deberes

e compañía en familia.

Digo familia compartida.

Apenas digo nada.

Digo familia escollida,

amigos de verdade.

Digo medrar, madurar,

cambios, diferenzas,

unión, discusións, consellos, recreos,

axudas e perdóns.

Digo familia que eliximos, compañeiros.

Apenas digo nada.

Digo compañeiros e está xa dito todo

cunha soa palabra.

Para recordarnos a verdadeira amizade,

digo compañeiros e basta.

Yolanda (4º ESO)