 |
| Labirinto, de Antonio Moreno |
Como un labirinto.
Como unha formiga nunha caixa.
Como o amor.
Como a cabeza dunha adolescente.
Así eu,
a que escapa do mundo,
a pequena mate
que ri por fóra
e chora por dentro
para enganar
esa confusión
que amedrenta
da casa sen saída
como un pato
da mente
da escuridade.
Luiza (2º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario