Como a pelaxe dun can.
Como o día do gandeiro.
Como a estrela do ceo.
Como esmeralda.
Como multitude.
Así eu,
o que chora polas cousas,
o pequeno transparente
que pega
nos ladrillos cos cóbados
para afogar
ese logro
que brota
da cabeza
coma un paxaro
do inicio da luz.
Etham
(2º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario